..................
Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ ΤΟΥ Γ. ΣΙΟΡΔΙΝΗ
« Επάνω στις στάχτες των ανθρώπων να μη γίνουν διάφορα » εύχεται με νόημα η κυρία Διονυσία Χατζή, χήρα του αγροφύλακα Γιάννη Σιορδίνη ο οποίος έχασε τη ζωή του στις φονικές πυρκαϊές του Αυγούστου
ΙΑΚΩΒΟΣ ΧΑΤΖΗΣΤΑΥΡΟΥ «Κ ανένας εκπρόσωπος από φορέα της κεντρικής διοίκησης δεν έχει επικοινωνήσει μαζί μου εδώ και δύο μήνες». Αυτό είναι το μεγάλο παράπονο της δασκάλας κυρίας Διονυσίας Χατζή, χήρας του ηρωικού αγροφύλακα Γιάννη Σιορδίνη, ενός από τα θύματα της μεγάλης φωτιάς στη Ζαχάρω. Ο Γ. Σιορδίνης εγκλωβίστηκε στις φλόγες λίγο έξω από το χωριό Αρτέμιδα την ώρα που προσπαθούσε να βοηθήσει τη «μάνα με τα τέσσερα παιδιά».
«Είναι άγνωστο πότε θα αποδοθούν οι συντάξεις που δικαιούνται τα ανήλικα παιδιά μου,μια και έχασαν τον πατέρα τους την ώρα του καθήκοντος.Αν και το επίσημο πόρισμα για τις ακριβείς συνθήκες κάτω από τις οποίες ο Γιάννης έχασε τη ζωή του έχει εκδοθεί από τις αρχές Νοεμβρίου, ακόμη και επίσημοι παράγοντες από το αρχηγείο Αγροφυλακής αγνοούσαν πώς και πότε θα διευθετηθεί αυτό το θέμα.Το μόνο που έχουμε λάβει είναι διαβεβαιώσεις για τη θετική έκβασή του» τονίζει η κυρία Χατζή. «Η πραγματική μου όμως έγνοιαείναι να αποδοθούν ευθύνες για το κακό που βρήκεόχι μόνο την οικογένεια μουαλλά και τον τόπο μας.Να βρεθούν οι υπαίτιοι και να αποδοθεί δικαιοσύνη για τα τόσα θύματα,τις κατεστραμμένες περιουσίες, τον φυσικό πλούτο που χάθηκε».
Καθώς συζητάμε χτυπά το κουδούνι της εξώπορτας. Μία γειτόνισσα έχει φέρει δώρα για τα παιδιά και για εκείνη. «Γείτονες, φίλοι, συνάδελφοι - δικοί μου αλλά και του Γιάννη. Πάρα πολλοί απλοί άνθρωποι μού έχουν συμπαρασταθεί όλο αυτό το διάστημα,από το υστέρημά τους.Ακόμη και παντελώς άγνωστοι σε μένα,από την Ελλάδα αλλά και από το εξωτερικό: Αμερική, Γερμανία, Αυστραλία...Προχθές έλαβα δέματα με ρούχα για τα παιδιά από τη Βοστώνη και την εφημερίδα “Εθνικός Κήρυκας” της Νέας Υόρκης. Το μνημόσυνο του άνδρα μου το οργάνωσε εξολοκλήρου ο πολιτιστικός σύλλογος στο Ανήλιο, το χωριό καταγωγής του.Τα παιδιά εκεί ήταν όλοι φίλοι,δεμένοι και συσπειρωμένοι μεταξύ τους. Τους ευχαριστώ όλους από τα βάθη της καρδιάς μου για την αγάπη και τη συμπαράστασή τους» υπογραμμίζει συγκινημένη η κ. Χατζή.
Η σκέψη της, ειδικά τώρα στις γιορτές, ανατρέχει στα περασμένα. «Πέρυσι,ανήμερα του Αϊ-Γιαννιού,είχαμε εδώ στο σπίτι μας 50-60 άτομα,φίλους και συγγενείς.Γλεντούσαμε,τίποτε δεν σκίαζε τη χαρά μας.Τώρα κάνουμε καθημερινώς αγώνα να συνειδητοποιήσουμε την απώλεια του δικού μας ανθρώπου». Η αγωνία της και η ευχή της για το μέλλον; «Πάνω στις στάχτες των ανθρώπων μας να μη γίνουν διάφορα...Από ΄κεί κι έπειτα,θα ήθελα τα παιδιά μου,η Ρούλα και ο Γιώργος, να είναι άνθρωποι στη συμπεριφορά τους. Να μοιάσουν στον πατέρα τους:ανιδιοτελείς,γενναιόψυχοι, με εσωτερική δύναμη... Να νοιάζονται για τους άλλους.Μα δεν ξέρω πια αν η εποχή μας ανταμείβει τέτοιους ανθρώπους».
* Απόκομμα aπό "ΤΟ ΒΗΜΑ" - Ημερομηνία δημοσίευσης 1/1/2008
